Χίτλερ και Ισλάμ

Παραπέμψτε στην παρούσα σελίδα: Ιάσων Κουτούφαρης-Μαλανδρίνος, «Χίτλερ και Ισλάμ», Archiopedia / Αρχειοπαίδεια (Οκτώβριος 2023), σελ. 255 (αναθεώρηση υπ’ αριθμ. -), ISSN 2732-6012. DOI: Δεν έχει αποδοθεί ακόμη. Σημειώνεται ότι μέχρι την απόδοση του DOI το κείμενο υπόκειται σε διαρκείς βελτιώσεις. Ελέγχοντας τον αριθμό της αναθεώρησης μπορείτε να εξακριβώσετε εάν διαβάζετε διαφορετικές εκδοχές της παρούσας σελίδας.

Παρά την υποτίμηση που επεδείκνυε απέναντι στον αραβικό κόσμο, ο Αδόλφος Χίτλερ είχε εκφραστεί θετικά για τις φιλοπόλεμες και ιμπεριαλιστικές πτυχές του Ισλάμ.

Η μαρτυρία του Χάινριχ Χάιμ

Σύμφωνα με τα όσα κατέγραψε ο Χάινριχ Χάιμ, ο Χίτλερ (ευρισκόμενος στο Αρχηγείο ''Λυκάνθρωπος'') είπε τα εξής την 28/08/1942:

Hätte bei Poitiers nicht Karl Martell gesiegt: Haben wir schon die jüdische Welt auf uns genommen - das Christentum ist so etwas Fades -, so hätten wir viel eher noch den Mohammedanismus übernommen, diese Lehre der Belohnung des Heldentums: Der Kämpfer allein hat den siebenten Himmel! Die Germanen hätten die Welt damit erobert, nur durch das Christentum sind wir davon abgehalten worden.

Μετάφραση:

Αν ο Κάρολος Μαρτέλος δεν είχε νικήσει στο Πουατιέ, θα τα είχαμε ήδη βάλει με τον εβραϊκό κόσμο – ο χριστιανισμός είναι κάτι τόσο άχαρο – θα είχαμε πιθανότατα υιοθετήσει τον μωαμεθανισμό, αυτή την διδασκαλία της ανταμοιβής του ηρωισμού: ο μαχητής μόνο έχει τον έβδομο ουρανό! Οι Γερμανοί θα είχαν κατακτήσει τον κόσμο μ’ αυτή, μόνο λόγω του χριστιανισμού εμποδιστήκαμε να το κάνουμε.

Η μαρτυρία του Άλμπερτ Σπέερ

Wie Hitler sich seine Staatskirche vorstellte, konnte man aus einer von ihm oft wiedergegebenen Erzählung einer Delegation vornehmer Araber entnehmen: Als die Mohammedaner, so hatten die Besucher erklärt, im achten: Jahrhundert über Frankreich nach Mitteleuropa vordringen wollten, seien sie in der Schlacht von Poitiers zurückgeschlagen worden. Hätten die Araber diese Schlacht gewonnen, wäre die Welt heute mohammedanisch. Denn si hätten damit den germanischen Völkern eine Religion aufgenötigt, die durch ihre Lehre: den Glauben mit dem Schwert zu verbreiten und alle Völker diesem Glauben zu unterjochen, den Germanen wie auf den Leib geschrieben sei. Infolge ihrer rassischen Unterlegenheit hätten sich die Eroberer auf die Dauer nicht gegen die in der rauheren Natur des Landes aufgewachsenen und kräftigeren Einwohner halten können, so daß schließlich nicht die Araber, sondern die mohammedanisierten Germanen an der Spitze dieses islamischen Weltreiches gestanden hätten. Hitler pflegte diese Erzählung mit der Betrachtung zu schließen: »Wir haben eben überhaupt das Unglück, eine falsche Religion zu besitzen. Warum haben wir nicht die der Japaner, die das Opfer für das Vaterland als das Höchste ansieht? Auch die mohammedanische Religion wäre für uns viel geeigneter als ausgerechnet das Christentum mit seiner schlappen Duldsamkeit.«

Μετάφραση:

Πώς οραματιζόταν ο Χίτλερ την δική του κρατική εκκλησία, μπορεί να το μάθει κανείς από μία ιστορία που συχνά αναπαρήγαγε ο ίδιος σχετικά με μία αντιπροσωπεία Αράβων προυχόντων: όταν οι μωαμεθανοί -είχαν εξηγήσει οι επισκέπτες- θέλησαν τον όγδοο αιώνα να εισβάλουν στην Κεντρική Ευρώπη από το Φραγκικό Βασίλειο, αποκρούστηκαν στην μάχη του Πουατιέ. Αν οι Άραβες είχαν κερδίσει εκείνη την μάχη, σήμερα ο κόσμος θα ήταν μωαμεθανικός. Διότι θα είχαν επιβάλει στους γερμανικούς λαούς μία θρησκεία η οποία μέσω της διδασκαλίας της περί διάδοσης της πίστης με το ξίφος και της υποταγής των άλλων λαών στην πίστη αυτή, θα ήταν κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των Γερμανών. Λόγω της φυλετικής τους κατωτερότητας οι κατακτητές δεν θα μπορούσαν μακροπρόθεσμα να αντισταθούν στους -μεγαλωμένους στην πιο σκληρή φύση της χώρας και ισχυρότερους- ντόπιους, έτσι ώστε δεν θα ήταν τελικώς οι Άραβες, αλλά οι μωαμεθανοποιημένοι Γερμανοί που θα βρίσκονταν επικεφαλής εκείνης της ισλαμικής κοσμοκρατορίας. Ο Χίτλερ συνήθιζε να τελειώνει αυτή την ιστορία με την εξής σκέψη: «Έχουμε εν γένει την ατυχία να έχουμε μία ακατάλληλη θρησκεία. Γιατί να μην έχουμε εκείνη των Ιαπώνων, που θεωρεί την θυσία για την πατρίδα ως το ύψιστο; Πραγματικά, η μωαμεθανική θρησκεία θα ήταν για εμάς πολύ καταλληλότερη από σύνολο τον χριστιανισμό με την πλαδαρή του ανεκτικότητα».