Πηγές:Αρχειοθραύστης (περιοδικό)/«Εγκλήματα σκοπού» στον Ποινικό Κώδικα και «Σοσιαλιστική Οικοδόμηση»: Εξέταση σε επίπεδο λογικών μορφών: Διαφορά μεταξύ των αναθεωρήσεων

καμία σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Χωρίς σύνοψη επεξεργασίας
Γραμμή 17:
Με την αφαίρεση της κατοχής (και τη θεμελίωση νέας), αποκτάται η φυσική κυριαρχία πάνω στο πράγμα, ενώ με την ιδιοποίηση έχουμε την επίτευξη μιας πλήρους κυριαρχικής σχέσης πάνω στο πράγμα, με ταυτόχρονο αποκλεισμό του δικαιούχου, δηλαδή του νόμιμου ιδιοκτήτη.
Η ιδιοποίηση απαρτίζεται από δύο επιμέρους έννοιες: την πρόσκτηση και τη διαρκή αποστέρηση.
<blockquote>«Ως πρόσκτηση νοείται η έστω πρόσκαιρη ενσωμάτωση στην περιουσία του δράστη είτε του πράγματος κατά την υλική του υπόσταση είτε της αξίας του. Είναι η επίτευξη μιας πραγματικής σχέσης κυριαρχίας στο ξένο πράγμα, που καθιστά δυνατή την πλήρη εξουσία διάθεσης αυτού από το δράστη, έτσι ώστε, όπως ήδη είπαμε, η μόνη διαφορά της από την κυριότητα να είναι η έλλειψη της νομικής κύρωσης.
Ως αποστέρηση νοείται ο οριστικός και διαρκής αποκλεισμός του ιδιοκτήτη από το πράγμα ή από την οικονομική αξία που αυτό ενσωματώνει».</blockquote>
Η κλοπή (όπως και κάθε έγκλημα σκοπού), αποπερατώνεται τόσο τυπικά όσο και ουσιαστικά. Τυπικά η κλοπή αποπερατώνεται με την πλήρωση της αντικειμενικής υπόστασης του εγκλήματος (αφαίρεση ξένου κινητού πράγματος με σκοπό παράνομης ιδιοποίησης). Ωστόσο, η ουσιαστική αποπεράτωση της κλοπής επέρχεται με την πραγματοποίηση του σκοπού παράνομης ιδιοποίησης, και όχι απλώς με τη θεμελίωση μιας νέας κατοχής, από το μέρος του δράστη. Ο δράστης ιδιοποιείται το πράγμα ή την αξία του πράγματος αφού πρώτα θεμελιώσει την κατοχή του/φυσική του κυριαρχία πάνω σε αυτό, όπως όμως έχει σημειωθεί και παραπάνω, κατοχή και ιδιοποίηση δεν ταυτίζονται. Η ιδιοποίηση σημαίνει μια βαθύτερη, σε σχέση με την αφαίρεση, προσβολή του εννόμου αγαθού, μια ολοκληρωτική και όχι τυπική κυριαρχία επί του πράγματος, με την «κατανάλωση» της υλικής υπόστασης ή της αξίας του, σε σημείο που, θα προσέθετα, το πράγμα ή/και η αξία του να είναι ανεπίστρεπτο/α. Η ολοκληρωτική αυτή κυριαρχία σημαίνει μια εξίσου ολοκληρωτική/οριστική και όχι τυπική αποστέρηση (αποκλεισμός) του πρώην ιδιοκτήτη από το πράγμα αυτό.
Έχουμε λοιπόν, αφού τελεσθεί η κλοπή, τη θεμελίωση της κατοχής του δράστη, η οποία συνιστά τυπική αποπεράτωση του εγκλήματος της κλοπής. Ωστόσο, εφόσον ο σκοπός παράνομης ιδιοποίησης αποτελεί υποκειμενικο-αντικειμενικό στοιχείο του άδικου χαρακτήρα της κλοπής, μόνο με την πραγματοποίησή του έχουμε την ουσιαστική/ολοκληρωτική αποπεράτωση της κλοπής. Στο διάστημα ανάμεσα στη τυπική και ουσιαστική αποπεράτωση του εγκλήματος της κλοπής, έχουμε μία κίνηση όλο και βαθύτερης άρσης της κυριαρχίας του αρχικού ιδιοκτήτη.