Διάγραμμα των μεταηθικών θεωριών (προβολή κώδικα)
Αναθεώρηση της 16:40, 9 Οκτωβρίου 2022
, πριν από 1 έτος→Διάγραμμα
Γραμμή 52:
| colspan="4" | ΝΑΙ || ΟΧΙ
|-
| colspan="4" | '''Αντικειμενισμός'''<ref>Βλ. Michael Pendlebury, «Objectivism versus Realism», ''The Philosophical Forum'' 42, 2011, σελ. 79-104. Ο Πέντλμπερυ (σελ. 79-80) αντιμετωπίζει τον ρεαλισμό ως την θέση ότι υπάρχουν προτάσεις που πρέπει να κατανοηθούν ως «''factual assertions that attempt to describe features of a largely independent reality, and that they are correct if and only if they manage to do so''», ενώ τον αντικειμενισμό ως την άποψη ότι υπάρχουν προτάσεις που υπόκεινται σε «''adequate, nonarbitrary standards of correctness, and that there are a significant number of nontrivial affirmations of this type that can be known to be correct''».</ref>|| '''Υποκειμενισμός'''<ref>Πρβλ. τις αναπτύξεις του Mark van Roojen, ''Moral Cognitivism vs. Non-Cognitivism'', εις Edward N. Zalta (επιμ.), ''The Stanford Encyclopedia of Philosophy'', Χειμώνας 2016, [https://plato.stanford.edu/archives/win2016/entries/moral-cognitivism/#ConCogSub υποκεφ. 1.3 («''Contrast with Cognitivist Subjectivism''»)]. Πρβλ. επίσης David Hume, A Treatise of Human Nature [1740], 3.1.1: «''So that when you pronounce any action or character to be vicious, you mean nothing, but that from the constitution of your nature you have a feeling or sentiment of blame from the contemplation of it''». Ο Ρ. Τζόυς αναγνωρίζει εδώ μία «γνωσιοκρατική υποκειμενιστική» στιγμή του Hume (Richard Joyce, ''Expressivism, Motivation Internalism, and Hume'', εις Charles R. Pigden (επιμ.), ''Hume on Motivation and Virtue'', Palgrave Macmillan, 2009, σελ. 30-56: 34).</ref>
|-
| colspan="4" | Οι αληθείς αντικειμενικές ηθικές κρίσεις είναι ανεξάρτητες της νόησης; || rowspan="9" |
| |||