Αυτοθανατοσκοπία ονομάζεται το λογοτεχνικό μοτίβο στα πλαίσια του οποίου ένα πρόσωπο παρακολουθεί τον θάνατό του και, συνηθέστερα, την ίδια του την κηδεία.

Η λέξη αποτελεί νεολογισμό του γράφοντος.

Μοναξιές της ζωής και απογοητεύσεις του κόσμου του Κριστόβαλ Λοθάνο (1658)

Σαν Φραντσέσκο α Ρίπα του Σταντάλ (1831)

Οι ψυχές στο Καθαρτήριο του Προσπέρ Μεριμέ (1834)

Δον Μπερνάρντο ντε Θούνιγα του Αλεξάνδρου Δουμά (1849)